FORUM KLASOWE 2 E

Dzie³o Franciszka Karpiùskiego ukazuje mi³oœÌ podmiotu lirycznego do Justyny. Narrator opowiada pokrótce przebieg spotkaù z ukochan¹, mówi:

„Oczy w oczy patrzyÂły,
RĂŞka rĂŞkĂŞ ÂściskaÂła,
Usta nam siê z³¹czy³y,
Dusza z duszÂą gadaÂła”,

oddaje w ten sposĂłb charakter ich miÂłoÂści, ktĂłra nie ogranicza siĂŞ tylko do rozmowy na ulubione tematy. Kochankowie wymieniajÂą pocaÂłunki i uÂściski, sÂą ze sobÂą blisko a ich uczucie to doznanie nie tylko cielesne, ale rĂłwnieÂż psychiczne – obydwoje muszÂą siĂŞ bardzo dobrze rozumieĂŚ. JednakÂże kiedy nie mogÂą juÂż byĂŚ razem, podmiot liryczny poddaje siĂŞ biernie losowi o ktĂłrym mĂłwi „gniewny” i to wÂłaÂśnie jego obwinia o koniec ich zwiÂązku.
Istotn¹ rolê odgrywa tu równie¿ natura, która wspó³gra z uczuciami i po³o¿eniem kochanków. Zakochani spotykaj¹ siê w lesie, pod jaworem, który staje siê pewnego rodzaju symbolem ich mi³oœci. To na jego korze obydwoje znacz¹ swoje imiona. Niemniej jednak gdy musz¹ siê rozstaÌ, odzwierciedla siê to równie¿ w naturze: las zarasta, a znaki na ich drzewie zostaj¹ wyciête przez pasterza. Narrator cierpi z tego powodu, têskni za Justyn¹, ale jest pasywny i nie walczy o ni¹.
KarpiĂąski, opisujÂąc miÂłoœÌ dwojga ludzi, posÂłuÂżyÂł siĂŞ sielankÂą, jednym z charakterystycznych utworĂłw oÂświecenia. ZobrazowaÂł uczucie do Justyny poprzez prosty aczkolwiek peÂłen emocji monolog liryczny, w ktĂłrym zza prostych zdaĂą wyÂłania siĂŞ uczucie peÂłne czuÂłoÂści i oddania. UtwĂłr charakteryzuje siĂŞ regularna budowÂą stroficznÂą, w ktĂłrym kaÂżdy wiersz ma 7 gÂłosek, brak w nim wyszukanych ÂśrodkĂłw stylistycznych – autor ogranicza siĂŞ do epitetĂłw („sÂłodkie wieczory”, „pasterz niebaczny”), wykrzyknieĂą, rymĂłw koĂącowych przeplatanych, stosuje rĂłwnieÂż apostrofy do nieobecnej Justyny. CaÂłe dzieÂło utrzymane jest w nastroju sentymentalnym, spokojnym oraz nawiÂązuje do twĂłrczoÂści ludowej na co wskazuje rĂłwnieÂż tytuÂł – pieϝ pasterska.


Edit

Wasil uÂżywaj opcji - Edytuj, nie rĂłb przysÂłowiowego +1, czyli nabijania postĂłw.

Tylko nie zrzynaĂŚ jak leci troche, pozmieniaĂŚ bo bĂŞdzie przypaÂł!!!!!!!